There is an end..

Ξεκινάω να γράφω μιλώντας για τέλος..είναι λίγο αντιφατικό αυτό..αλλά έτσι είναι όλα τα πράγματα στη ζωή..Κάτι τελειώνει και ταυτόχρονα ξεκινάει κάτι άλλο.. Η περίοδος αυτή είναι κάπως περίεργη για πολλούς θα έλεγα, όπως και για μένα.. Πολλές αλλαγές και λίγος ο χρόνος προσαρμογής..Ο καθένας μας καταβάλει προσπάθεια για να τις αφομειώσει με διαφορετικό τρόπο..Είμαι μικρή ακόμα για να μιλάω για δύσκολα περάσματα και φουρτούνες αλλά και αρκετά μεγάλη για να βιώνω ένα μέρος τους... Χωρίς να θέλω να πολυλογήσω αλλά να καταλήξω σε ένα πολύ σημαντικό συμπέρασμα.. Είναι κάποιοι άνθρωποι στη ζωή μας που αποτελούν σταθμό..Ανεξάρτητα από το χρόνο που θα αποφασίσουμε να σταματήσουμε σε αυτό το σταθμό, ξέρουμε ότι η βοήθειά τους ήταν και είναι ανεκτίμητη..Τα λόγια τους, πολλές φορές σκληρά αλλά σοφά, μας έκαναν να ξυπνήσουμε από πολλούς ληθάργους..Μας έκαναν να ξαναδούμε αυτή τη χαρούμενη πλευρά της ζωής και όχι τη μίζερη..
Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πραγματικοί μας φίλοι,οι κολλητοί μας,οι καλύτεροι μας φίλοι και όπως αλλιώς θέλουμε να τους ονομάζουμε.Οι ταμπέλες είναι περιττές έτσι κι αλλιώς..Αρκεί καθημερινά να τους δείχνουμε με τις πράξεις μας πόσο πολύ τους αγαπάμε..Όχι δεν είναι πολλοί αριθμητικά, δε θα είχε νόημα ούτως ή άλλως...
Απλά η παρουσία τους στη ζωή μας είναι ευλογία...και ένα ευχαριστώ είναι λίγο..πολύ λίγο..